Een ambitieuze vereniging die verenigt!

Nieuwsbrief

Weet wat er speelt bij jouw vereniging. Meld je aan voor de wekelijkse nieuwsbrief.


Typ bovenstaande code over.

Mijmeringen van de voorzitter, deel 22

“Hebbie dat nou ook..?” Sinds maart 2020 voel ik me een gegijzelde. Gegijzeld door  de gijzelaar, die luistert naar de weinig flatteuze  naam Corona. Lekker “biertjuh”, hoor, daar niet van. Maar daarnaast berokkent deze C. ons vooral niets dan overlast en ongemak. Vanaf dat moment – maart - verklaarde onze MP (Mark):
  • de anderhalve meter maatregel een feit;
  • hebben we grote hoeveelheden zeep weggewassen met onze handjes; en
  • bonken we onze elleboog tegen die van een ander, want onze handen mogen niet meer met die van anderen worden verstrengeld of geschud. Dit alles om besmettelijke virusoverdrachten  te vermijden. 
Van lieverlee werden ons allerlei “geneugten des levens”  afgepakt. Om er een paar te noemen: festivals, sport, theater, bioscoop en horeca. We moeten zo weinig  mogelijk – besmettende – kilometers (lees: verplaatsingen) maken. Dus thuiswerken en ons beperken tot louter noodzakelijke verplaatsingen (lees: kilometers). Na dik 10, bijna 11 maanden van opletten, afstand houden, je eigen “anderhalvemeter territorium” bewaken en veel  thuis blijven begin ik me een soort van holbewoner te voelen.!! “Ken je dat gevoel?”
 
Ter geruststelling…. wel een luxe holbewoner, hoor… Ik verblijf  in een behoorlijk luxe hol, nog net niet vloerverwarmd, maar wel met een kachel, die “snort”,  met een dagelijks goed gevulde koelkast, waaruit zonder mededogen de kilo’s op je lijf springen (die je er dan met sporten weer niet af kan en mag trainen) en een televisiescherm. Da’s momenteel het middel om contact met de buitenwereld te houden. Ik lijk in dit hol luier en luier te worden. De motor staat op de opstelplaats en komt daar (in verband met niet noodzakelijke verplaatsingen lees: kilometers)) niet af. Voor de fiets is het uiteraard veel te koud (ik word een “watje”). En visite komt nog maar in heel kleine aantallen over de vloer. Het computerscherm wint hand over hand om te kunnen vergaderen èn contacten te onderhouden. Ik heb mezelf zelfs al een paar keer voor een webinar ingeschreven. Waar eindigt dit.??
 
Heel geleidelijk zien we de aantallen van besmettingen een dalende trend vertonen, maar toch…. lees ik het bericht dat een woordvoerder van het RIVM zojuist wereldkundig heeft gemaakt. De verwachting is, dat we tot in april vast zullen zitten aan een toch nog behoorlijke set aan maatregelen als gevolg van de oprukkende “Britse variant”.  Tja…. Daar gaan de voetbalcompetities….
 
Daarnaast hoorde ik afgelopen maandag, dat er woensdag weer een Persconferentie is gepland met het – demissionaire – duo M&H. Dat betekent, dat ik weer mag gaan “mijmeren”. Tegelijkertijd begint Den Haag weer aan alle kanten te “lekken” en worden mijn vermoedens steeds meer bevestigd. Er komen  extra maatregelen om de coronadreiging uit Engeland te bestrijden. Het “lekken” wordt erger en erger. Een niet onbelangrijke mededeling is, dat we thuis maar één persoon mogen ontvangen. Leuk om te mogen kiezen uit zoon of schoondochter….. Daarnaast lijkt – zo de 2e Kamer akkoord gaat – de avondklok lijkt ons deel te worden.!! Tussen 20:30 en 04:30 uur worden we geacht niet meer op straat of op het sportcomplex aangetroffen te worden. Dat betekent het verschuiven of inkrimpen van trainingen voor de O-18. En weer een tegenvaller voor onze seniorspelers. Mochten we tot deze week nog louter met tweetallen trainen, kunnen we dat als gevolg van de dreigende avondklok ook gaan vergeten. De creativiteit, waar de afgelopen weken bij trainers en spelers al een beroep op werd  gedaan kan losgelaten worden. Er mag na 20:30 uur helemaal niet meer worden getraind. Lichten uit en sportpark LEEG en op slot.
 
Nou…. Ik ben ook LEEG. Ik ga maar weer naar m’n hol. Daar ligt vast nog wel een Coronaatje in de koelkast.
 
Herman Meijvogel
(voorzitter)