Een ambitieuze vereniging die verenigt!

Nieuwsbrief

Weet wat er speelt bij jouw vereniging. Meld je aan voor de wekelijkse nieuwsbrief.


Typ bovenstaande code over.

SJC ruw wakker geschut uit promotiedroom

Het had de basis moeten worden voor nog een paar mooie wedstrijden. Maar de droom die er bij de optimisten leefde werd ruw verstoord. De criticasters kregen gelijk, de zwartwitten blijken nog niet rijp voor de 3e divisie.
 
Een mooie zomeravond, een meer dan redelijke belangstelling en veel optimisme bij de trouwe supporters. Onder leiding van de ervaren scheidsrechter Johan Jensch, die ooit een wedstrijd staakte omdat hij op het veld met de dood werd bedreigd, leek het dus een mooie avond te kunnen worden.
 
Met Frans van Niel nog steeds geblesseerd en Sven Wisselink als zijn vervanger, kreeg SJC na 3 minuten een eerste mogelijkheid. De zwartwitten mochten het initiatief en OJC wachtte duidelijk op de juiste momenten om kunnen omschakelen. Nadat Lex Hoogervorst een vanaf zo’n 25 meter genomen vrije trap onschadelijk wist te maken ontstond er uit de tegenaanval direct een kans . De daaruit volgende corner maakte duidelijk dat de boomlange keeper van OJC de hoge voorzetten snel onschadelijk zou blijven maken.
Bovendien oogde SJC slordig met veel balverlies als gevolg. De hoorbare coaching van beide trainers gaven toen al het verschil in spelopvatting aan. IJzendoorn  moedigde aan tot druk zetten en interventie met ‘doe maar Ruigie, doe maar Chris en doe maar Trichie’. John Cornelissen van OJC daarentegen liet zijn spelers weten: Geduld, geduld! De fouten komen wel’. En in de 25 e minuut kreeg de laatste zijn gelijk. Ogenschijnlijk simpel werd een onnauwkeurigheid in de verdediging genadeloos afgestraft: 0-1.
 
De reactie van SJC was opnieuw aandringen en druk zetten. Maar de slordigheden bleven, het resultaat slechts af en toe een corner. En ruim 5 minuten voor het rustsignaal kwam feitelijk de genadeklap toen Lex Hoogervorst opnieuw het nakijken had : 0-2.
Zelfs de grootste optimisten geloofden niet meer in een goede afloop. Maar hoop bleef er wel op een opleving van SJC na de thee.
Toen werd echter nog duidelijker zichtbaar dat SJC opnieuw niet in goeden doen was. De 3-0  vlak na ruist was dan ook de definitieve nekslag. De ploeg uit Rosmalen heerste, toonde nadrukkelijk hun surplus aan individuele klasse en vertaalden dit ook nog naar teamspirit. Een opmerking op de tribune dat scheidsrechter Jens de thuisploeg bepaald niet bevoordeelde sneed zeker hout maar kan niet de oorzaak worden genoemd van de verloren strijd. De oorzaak was duidelijk het verschil in kwaliteit en beleving. Waar de mannen uit Rosmalen diverse keren met kramp ter aarde stortten etaleerden de Noordwijkers nauwelijks de zo befaamde strijd en passie.
Met Mark Turk, Jelle van Went, Xavi en Emin Vllasaku kwam er nieuw bloed maar ook zij konden de droom natuurlijk niet meer waarmaken. De 0-4  en de al snel volgende 0-5 maakte vervolgens de nachtmerrie compleet.
 
Er moet wel een wonder gebeuren als zondag in Rosmalen de eer nog kan worden gered. Maar wellicht pakken de belangrijke spelers hun rol.  En zoals een bestuurslid opmerkte: ‘de bal is rond’.
Ook voor spelersgroep en technische staf was het uiteindelijke resultaat natuurlijk een behoorlijke domper. En hopelijk vinden ze met elkaar nog wel een manier om, via de reis naar Rosmalen en de wedstrijd van zondag aanstaande, nog voor henzelf maar ook voor heel SJC, een aanvaardbaar slot aan deze nacompetitie te geven. En toch nog met een gevoel van tevredenheid het seizoen afsluiten.
 
De alleszeggende opmerking van een supporter in het clubhuis is vermeldenswaard: ‘Zo’n 5 kilometer hiervandaan werd niet degraderen gevierd als een kampioenschap. Het mag niet zo zijn dat deze uitschakeling wordt ervaren als een degradatie. Daarvoor is er na het geweldige seizoen van ‘IJzendoorn en zijn ‘manschaft’ en de uiteindelijke 4e plaats, geen enkele reden.